Oh boy! De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen. Tijd voor een korte terugblik. Onze zoon Sam is gewoon alweer 7 weekjes op aarde! Onze eerste man, in Amsterdam (vandaar ook zijn 2e naam: Adam). Lieve Sam Adam Hartog we kunnen ons niet meer voorstellen dat je er niet was. Maar nog heel even terug naar hoe het begon. Neeee niet helemaal naar hoe het begon. Maar even terug naar net voor de bevalling… 😉


Ok. Dus na een prima zwangerschap (waarin Rennies en ijslollies dagelijks op het menu stonden) en een best ‘leuke’ bevalling (voor een bevalling) was hij daar dan. Omdat de bevalling spoedig maar ook voorspoedig was gegaan, waren we ook snel weer thuis.

Wij zijn op 3 hoog
weer helemaal in de wolken
Aan onze Amsterdamse gracht
stromen we nóg een keer over van geluk
Daar ben je dan: ons tweede wonder
Welkom kleine uk!
En thuis had Johan meteen sushi en prosecco geregeld en stonden onze ouders voor ons klaar met Keet want die was daar overdag geweest. Zo gek. We gingen met z’n tweetjes weg en kwamen met z’n 3’en terug. Net als 1,5 jaar geleden. Maar deze keer was onze eerste baby ineens een ondeugende dreumes die kon lopen en “biebieee” kon zeggen. Ik was heel benieuwd wat ons meisje ervan zou vinden. En gelukkig vond ze het meteen heel interessant. Daarna wel weer snel aandacht opeisen hoor. Vooral de show stelen bij haar opa’s en oma’s. Maar toch. Ik kon haar wel opeten. Maar toen kwam net de sushi.


Mijn schoonmoeder was onze kraamhulp. Dat was ze bij Keet ook al en dat was super goed bevallen (jaja). En nu was ze er lekker weer. Ze is een week blijven slapen (want ja: Amsterdam, parkeerkosten, heen- en weer rijden etc). Dus 24/7 kraamzorg. Zo’n fijne eerste week gehad. Veel lieve vrienden en familie kwamen Sam bewonderen. We dronken koffie, kamille-theetjes en aten Spakenburgs Hart. Ik kreeg met zorg gemaakte fruitsalades en ’s avonds mochten we ook nog kiezen wat we wilden eten. Kraamverzorging XL. Ze deed Sammeman in bad, hielp met alle voedingen en met dat gefröbel met het aankleden van die kleine pakjes en die ienieminie luiertjes… Ondanks dat het met Keet net 1,5 jaar geleden was, was het toch weer even wennen. Voor Keet was het trouwens ook een heerlijke week. Want er was veel visite en ze ging lekker op pad met oma om bijvoorbeeld boodschappen te doen. Jas! Dada! (betekent zoiets als ‘yes naar buiten’)


Zo’n week vliegt voorbij. Maar gelukkig stelde mijn schoonmoeder voor om er nog een paar dagen achteraan te plakken. Ze hebben een vakantiehuisje in Noordwijk en aangezien het super mooi weer was, gingen we nog even op kraamvakantie 😉 ik kan het iedereen aanraden (als je je goed voelt natuurlijk). Oma ging lekker zwemmen met Keet en ik kon mijn kraamtranen nog even uitstellen en lekker loungen met Sam in de tuinset.




Maar goed na 7 weken in een mega-baby-bubbel begin ik nu een beetje te wennen aan het moeder zijn van twee en aan het échte leven. Het is soms pittig. In het begin sliep Sam slecht, maar dit gaat gelukkig wel steeds beter. Hij heeft ook heel veel last van krampjes. Moeder zijn van 2 is gewoon echt anders. Lees: grote wasjes, grote wasjes en nóg meer koude koffie. Toch wel dubbel zo druk. Maar het is druk geluk. Want ik ben super dankbaar weer voor deze hele periode en voor die 2 allermooiste mensjes waarvan wij ouders mogen zijn. Ik had me niet meer kunnen wensen.

En nu is de tijd gekomen om uit de babybubbel te stappen en met een echt bubbeltje te proosten op zoveel geluk. Op ons gezinnetje. Op Keet & Sam!
